Na Rozdrożu

Uważam, że musimy koniecznie odejść od metod, które w pracy nad kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi koncentrują się na dysfunkcjach seksualnych i patologizowaniu pewnych zachowań, a zwrócić się ku tym, które skupiają się na pielęgnowaniu zdrowia seksualnego i zajmują przyczynami niechcianych zachowań seksualnych. W związku z tym, w niniejszym artykule omawiam znaczenie i wpływ języka na te kwestie.

DEFINICJA UZALEŻNIENIA OD SEKSU

Dr Patrick Carnes zapewnia, że uzależnienie od seksu jest podobne do innych form uzależnień (np. od alkoholu czy narkotyków), w których to uzależniony ma patologiczny związek z substancją lub zachowaniem, w tym przypadku – seksualnym. Ponadto, utrzymuje się, że uzależnieni od seksu są względem tego zachowania bezsilni i że stracili kontrolę nad wyrażaniem swojej seksualności, co definiuje ich jako uzależnionych. Z tego punktu widzenia, uzależnienie od seksu postrzegane jest jako choroba i zaburzenie.

DEFINICJA NIEKONTROLOWANEGO ZACHOWANIA SEKSUALNEGO

Douglas Braun-Harvey (2014) definiuje niekontrolowane zachowanie seksualne (OCSB) jako „problem zdrowia seksualnego, w którym mimowolne impulsy seksualne, myśli i zachowania danej osoby są przez nią odczuwane jako znajdujące się poza kontrolą”. Braun-Harvey postrzega niekontrolowane zachowanie seksualne jako problem sfery seksualności, a nie jako zaburzenie seksualne lub chorobę. Ponadto, dr Neil Cannon twierdzi, że w niekontrolowanych zachowaniach seksualnych często nie chodzi o sam seks, lecz raczej o nieprzepracowane kwestie traum/nadużyć seksualnych, nieleczone problemy zdrowia psychicznego, nierozwiązane kwestie związków oraz problematyczne nawyki.

ZNACZENIE I WPŁYW JĘZYKA NA TERAPIĘ UZALEŻNIENIA OD SEKSU I NIEKONTROLOWANEGO ZACHOWANIA SEKSUALNEGO

Niektórzy teoretycy w dziedzinie psychoterapii uważają, że język używany do opisywania, oceny, diagnozowania i leczenia kompulsywnych zachowań seksualnych jest tak samo ważny, jak podejście i metody pracy nad nimi. Twierdzą też, że poglądy i przekonania wplecione w styl języka charakterystycznego dla danego podejścia wpływają na to, jak terapeuta, klient, a nawet społeczeństwo, rozumieją i odnoszą się do zjawiska kompulsywnego zachowania seksualnego. Na przykład, Bill Herring wyjaśnia, że współczucie, akceptacja i zrozumienie względem uzależnienia od seksu zwiększa się w związku ze wzrostem świadomości społecznej i rosnącej liczby osób będących bezpośrednio lub pośrednio dotkniętych tym problemem. Twierdzi on, że „staje się to niemal powszechnie uznawane, że kompulsywne zachowanie seksualne może dosłownie zniszczyć życia ludzi, którzy są zasadniczo moralni, rozważni i zaangażowani”. Herring twierdzi też, że łatka „uzależniony” może być trudna do przyjęcia przez osoby zajmujące się kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi, ponieważ bycie postrzeganym jako „uzależniony” jest wstydliwe lub przykre: utożsamianie się z uzależnieniem może być wykorzystywane jako pretekst do złego zachowania, a pogląd, że trzeźwość wymaga całkowitej rezygnacji ze wszystkich uzależniających zachowań (np. niepodejmowanie jakichkolwiek aktywności seksualnych) nie jest pomocny. Dodatkowo komplikować może fakt, że nie każda osoba, która podejmuje zachowania powiązane z uzależnieniem od seksu (np. nagabywanie prostytutek, oglądanie pornografii, ryzykowny lub anonimowy seks, itp.) jest faktycznie od niego uzależniona.

PODSUMOWUJĄC PRZEMYŚLENIA NAD TERAPIAMI UZALEŻNIENIA OD SEKSU I NIEKONTROLOWANYCH ZACHOWAŃ SEKSUALNYCH

Herring wnioskuje, że bez względu na to, jak dana osoba postanowi określić swoje kompulsywne zachowanie seksualne, to zaakceptowanie problemu i zwrócenie się o pomoc jest najważniejszym aspektem powrotu do zdrowia. Jednakowoż, ważne dla wyzdrowienia danej osoby jest, by szczerze i otwarcie odniosła się do tego problemu – ponieważ na sposób pracy nad czymś wpływ może mieć to, jak się to określa i nazywa. W rezultacie, pracuję z zachowaniem seksualnym, które wydaje się być poza kontrolą, jako z potencjalnym symptomem ważniejszej i leżącej u podstaw problemu przyczyny, która, jeśli odpowiednio potraktowana i określona (również dla samego siebie), wraz ze zwróceniem się ku zdrowej seksualności, może prowadzić do większej przyjemności, spełnienia i uporządkowania seksualnych i intymnych relacji.

Autor: Scott Church

Twój mózg działa w systemie „użyj lub zapomnij”. Oznacza to, że jeśli wzmocnisz swój opór przed pornografią i wypełnisz swoje życie innymi rzeczami, to z czasem szkody wyrządzone przez porno zostaną zneutralizowane. Całkiem nieźle, prawda?

Jedną z najlepszych cech nowoczesnej technologii jest możliwość dostosowywania jej do własnych potrzeb. Tylko pomyśl – sam decydujesz których aplikacji używasz, jaką muzykę ściągasz, co masz na tapecie, jaki rozmiar tekstu, jaką klawiaturę, język, itd. Wiele programów komputerowych też jest w stanie zmieniać się i ewoluować w zależności od twojego gustu. Mnóstwo najbardziej innowacyjnych osiągnięć technicznych opiera się na tym, co robisz i co lubisz.

Na świecie istnieje inny superkomputer, który robi dokładnie to samo: twój mózg.

Ludzki mózg zbudowany jest z neuroprzekaźników, które, najprościej mówiąc, łączą ze sobą różne jego części. Neurony, po ich aktywacji, uwalniają substancje chemiczne, które wzmacniają połączenie pomiędzy danymi obszarami mózgu. Na przykład, kiedy jesz coś pysznego, to twój mózg wydziela dopaminę, czyli substancję sprawiającą, że czujesz się dobrze.  Albo np. jeśli trzymasz się za ręce z kimś bliskim, to mózg wydziela oksytocynę, czyli substancję, która wzmacnia poczucie więzi.

W miarę upływu czasu takie połączenia pomiędzy konkretnymi rzeczami umacniają się, podczas gdy inne słabną, jeśli nie są używane przez jakiś czas.

Autorzy Judah Pollack i Olivia Fox Cabane zawarli w swoim ostatnim artykule, opublikowanym w magazynie Fast Company, fascynujący fragment o tym, jak nasze mózgi nie tylko ciągle budują nowe połączenia neuronowe, ale także je usuwają. W neurobiologii istnieje takie stare powiedzenie: „neurony, które razem się odpalają, ze sobą się spajają”. Oznacza to, że im częściej uruchamiamy dane połączenie w siatce neuronowej, tym mocniejsze się ono staje. Dlatego też, cytując inne znane prawidło, trening czyni mistrza. Im więcej ćwiczysz na pianinie, używasz języka lub żonglujesz, tym silniejsze stają się odpowiedzialne za te czynności siatki neuronów. Przez lata była to podstawa nauki nowych rzeczy.

Przycinanie synaptyczne

Jak się okazuje, umiejętność uczenia się jest czymś więcej niż tylko budowaniem i wzmacnianiem nowych połączeń nerwowych. Nawet bardziej istotna jest nasza zdolność do niwelowania starych powiązań. Nazywa się to „przycinaniem synaptycznym”. Jak wyjaśnili Pollack i Cabane, działa to w następujący sposób:

Twój mózg jest jak ogród, tyle, że zamiast uprawiania kwiatów, owoców i warzyw, uprawiasz synaptyczne połączenia pomiędzy neuronami. To poprzez te połączenia przemieszczają się neuroprzekaźniki takie jak m.in. dopamina i serotonina.

„Komórki glejowe” są ogrodnikami twojego mózgu – ich działanie polega na przyspieszaniu przekazywania sygnałów pomiędzy danymi neuronami. Natomiast inne komórki glejowe są „sprzątaczkami”, które wyrywają chwasty, zabijają szkodniki i grabią martwe liście. Ogrodnicy zajmujący się przycinaniem połączeń w twoim mózgu nazywani są „mikroglejami”. Przycinają oni połączenia synaptyczne. Pytanie brzmi: skąd wiedzą, które należy przyciąć?

Naukowcy dopiero zaczęli wyjaśniać tę tajemnicę, ale to, co już wiadomo, to że połączenia synaptyczne, które używane są rzadziej, zostają oznaczone białkiem C1q (jak również innymi). Kiedy komórki mikrogleju wykryją taki znacznik, wiążą się z tym białkiem i niszczą lub redukują dane połączenie synaptyczne.

Właśnie w ten sposób twój mózg tworzy miejsce na budowanie nowych i silniejszych połączeń, byśmy mogli nauczyć się więcej.

Fascynujące, prawda? W dalszej części artykułu opisują jak ważny jest sen, ponieważ właśnie wtedy odbywa się najwięcej „przycinania synaptycznego”, umacniania nowych połączeń oraz wymazywania starych. Piszą też o tym, że czynności na które poświęcamy najwięcej czasu stają się tymi, które pochłaniają najwięcej energii mózgu, przeznaczanej na wytwarzanie nowych połączeń.

Pornografia i niwelowanie jej wpływu

Omówmy teraz jak odnosi się to do pornografii. Kiedy ją oglądamy, to tworzą się połączenia wiążące widok tych śmiałych seksualnych obrazów z poczuciem przyjemności. Im częściej oglądamy porno, tym silniejsze stają się te połączenia, podczas gdy starsze wiązania są powoli wymazywane, by zapewniać miejsce na nowe. W miarę upływu czasu, mózg przyzwyczaja się do obecności tych połączeń i wymaga już coraz większych ilości pornografii, by utrzymać je silnymi. Wkrótce okazuje się, że w ciągu dnia porno zaczyna dominować w naszych myślach: Kiedy będę mógł znów pooglądać? Co teraz obejrzę? A kiedy próbujemy przestać je oglądać, to możemy zacząć odczuwać pustkę, niepokój i stres. Nasz mózg został już dostosowany do lubienia – a nawet potrzebowania – pornografii.

Na szczęście, to zjawisko działa w dwie strony.

Tak, jak oglądanie porno wytwarza połączenia w naszym mózgu, tak trzymanie się od niego z daleko sprawi, że osłabną i w końcu znikną. Nałóg oglądania pornografii może być trudny do pokonania, gdyż lata oglądania silnie pobudzających obrazów potrafią odcisnąć swoje piętno na naszych mózgach, jednak z czasem możemy odzyskać kontrolę. Pamiętaj, twój mózg ma zdolność dostosowywania się: sam decydujesz jak się zmienia poprzez zwracanie uwagi na to, jakie treści do niego wprowadzasz.

O zrywaniu z porno łatwiej powiedzieć niż zrobić, ale jeśli już spróbujesz, to jest pewne, że potrzeba oglądania w końcu zacznie zanikać. To po prostu neurologia. W miarę jak będziesz zwracać uwagę na pozytywne aspekty twojego życia i nabierać coraz większego dystansu do pornografii, to zachęcające do sięgnięcia po porno połączenia w mózgu będą słabnąć. To nie nastąpi szybko, ale w końcu się uda. Z czasem mózg wyeliminuje te stare, związane z pornografią połączenia, by stworzyć miejsce na nowe. Szkody wyrządzone przez porno w końcu zaczną zanikać.

Jest nadzieja

Podsumowując, usunięcie szkodliwych dla mózgu efektów pornografii jest możliwe. Jakiekolwiek połączenia wykształciłeś dzięki swojej ulubionej stronce porno, może zostać to odkręcone w miarę upływu czasu. Możesz stworzyć nowe powiązania, wykształcić nowe nawyki i pracować nad zdrowszym umysłem.

Bez obaw, nasze mózgi są w pełni konfigurowalne i to my decydujemy jak się zmieniają.

Źródło: https://fightthenewdrug.org/the-brains-delete-button-erase-years-watching-porn/

Czytelnicy inspirują nas najbardziej – Wasze ostatnie odważne odpowiedzi zainspirowały Pata, aby podzielić się własnymi doświadczeniami.

Cześć wszystkim!

Dzięki wam za wasze odważne wypowiedzi, zainspirowały mnie żeby podzielić się trochę własnymi doświadczeniami. Przedstawiam parę pomysłów które dla mnie zadziałały – część z nich może zadziałać także dla was.

Po pierwsze uczucia/emocje – są jedynie chwilowe, nie są tobą.

Zmieniają się, przychodzą i odchodzą tak jak pogoda – więc kiedy je zauważysz, nie przywiązuj się zbyt mocno do nich i nie identyfikuj się z nimi. Weźmy pod uwagę także „nastawienie”, coś, co jest dla mnie bardziej „trwałym” stanem, niż uczucia (po prawdzie to nasze nastawienie może wywoływać nasze uczucia), więc lepiej nad nim popracować. Nastawienie może pochodzić od decyzji którą podjęliśmy lata (dekady?) temu dotyczącą kogoś/czegoś co się raz wydarzyło i to nastawienie/opinię nosimy w sobie od tamtego czasu – a teraz jest to już zbędne. Rozważ jakie opinie/nastawienia w sobie nosisz i sprawdź czy mogłyby zostać odświeżony do nowszej, bardziej korzystnej dla twojego życia wersji… Korzystając z żargonu komputerowego, po poprzestawać na wersji swojego Ja 1.0, skoro możesz być swoim Ja 7.3? To może pomóc, kiedy przychodzą do was różne uczucia. Można uznać że nastawienia/opinie są jak klimat, natomiast uczucia są jak pogoda, która działa niejako „pod parasolem” tego generalnego klimatu, który dyktuje schematy zachowania się pogody. Na przykład, ja żyję w UK – ciągle tutaj pada! Jeśli naprawdę nie lubię deszczu (lub uznaje deszcz za niekorzystny), mogę albo zmagać się z każdą przydarzającą się mżawką z osobna, i stać się nieźle wkurzonym/rozczarowanym/(wstaw tu własną negatyną emocję) przez to… ALBO, co jest o wiele łatwiejsze, mogę podjąć jedną decyzję i wybrać zmianę klimatu w którym żyję (przeprowadzić się o parę km, przenieść się na inny teren, czy nawet do innego „emocjonalnego kraju”!, wracając od metafor klimatycznych z powrotem do emocji i nastawień). Nastawienia/Przekonania mogą być o wiele bardziej utrwalone niż uczucia – to trochę tak jak z lodem i wodą, albo betonem wyschniętym i betonem płynnym.

Dodatkowo – jedna ostatnia rzecz… Etykietki, uważajcie na nie. Ktoś użył frazy „my Nałogowcy”. 1. Proponuję nie etykietkować siebie (lub kogokolwiek innego) tym słowem na „N” – nikomu to nie pomaga. Może być to użyte jako wymówka żeby się nie zmieniać, albo jak coś wpływającego na twoją tożsamość („Jestem tylko N.., a N… robią tamto i siamto”). Zamiast określać się słowem na „N”, przyjmuję taką postawę: wszystko to wydarzyło się, z powodu pewnych problemów emocjonalnych, których doświadczyłem we wcześniejszych fazach życia, w których to wybrałem coś co sprawi, że poczuję się lepiej. Z czasem zacząłem korzystać z tego jeszcze bardziej, ponieważ w tamtym momencie nie miałem lepszej wiedzy na temat siebie samego oraz alternatyw. Używałem tej rzeczy, aż z czasem zeszła ona do tła mojego życia, stała się nawykiem. W końcu zauważyłem, że ten nawyk mnie ogranicza w wielu dziedzinach mojego życia i próbowałem wszystkiego aby się go pozbyć. W końcu spotkałem Craiga i rozpocząłem uważną pracę nad tym nawykiem. Teraz wykonuję pracę nad swoimi emocjami (i postawami/opiniami które z nich wynikają), które są podłożem nawyku i zmieniam swój styl życia, aby wzmocnić nowe postawy i opinie.

Następna kwestia – granice – musisz mieć pewność, że dostrzegasz różnicę pomiędzy sobą samym a innymi. Narysuj okrąg na kawałku papieru i napisz na nim „Ja” a następnie narysuj drugi okrag i napisz na nim „Ktoś inny”. Rozdziel, rozróżnij, wypełnij. Jeśli w twoim okręgu są dziury (brak granic), ktoś może zyskać dostęp do twojej osobowości i zacząć nią manipulować – musisz sam decydować, na kogo się otwierać i w jakim stopniu! Uwaga na marginesie – trzeba odnaleźć równowagę pomiędzy kompletnym zamknięciem się na ludzi (byciem emocjonalną wyspą), a zdrową komunikacją i interakcją z drugim człowiekiem – baw się procesem poszukiwania tej równowagi! Upewnij się, że znasz dobrze swoich 6 podstawowych potrzeb (są wymienione poniżej) – musisz je znać jak własną kieszeń. Wtedy, kiedy pojawiają się zapalniki, będzie ci łatwo stwierdzić, czego dana składowa osobowości tak naprawdę chce (w dowolnej kolejności: rozwoju, bycia ważnym, stabilności, wkładu w życie innych, różnorodności/ekscytacji, miłości/bliskości.) i zapewnić to jej w taki czy inny sposób. Rozmawiaj ze swoimi składowymi – nie walcz z nimi ani nie próbuj ich likwidować! – one są częścią ciebie i zawsze nią będą. To właśnie różnorodne składowe czynią nas ludzkimi i każdy z nas je posiada w takiej czy innej formie (prawdopodobnie są one dość podobne, ale manifestują się dla każdego z nas w trochę inny sposób – w końcu wszyscy mamy takie same podstawowe potrzeby, a one wyrażają się, czy też są uosabiane, poprzez nasze składowe w różny dla każdego sposób, zależnie od naszej historii i osobistych doświadczeń ). Wydaje mi się, że nasze potrzeby są jak projektory, wyświetlające różne składowe naszej osobowości na ekranie (jak w kinie – mamy różnych aktorów), komunikując się w ten sposób z nami. Nasze potrzeby nie potrafią mówić słowami, więc wyświetlają poruszające się postacie na ekranie świadomości, aby z nami się komunikować… Spróbuj przetransformować/zamienić swoje potrzeby i pragnienia w coś pozytywnego i pro-aktywnego: dla przykładu, mam składową którą nazywam Buntownikiem (lubi przeszkadzać i odcinać się od innych, a potem stać z boku i śmiać się z dumą z tego co narobił). Moja relacja z Buntownikiem była mieszanką miłości i nienawiści, ponieważ przeszkadzał kiedy tylko próbowałem zrobić po raz kolejny jakieś żmudne zadanie w pracy. Rozumiem teraz, że to czego potrzebuję w takich sytuacjach to różnorodność, więc czytam coś interesującego, albo zajmuję się innym zadaniem przez chwilę, kiedy on się pojawia. Ponadto, chcę mieć pewność, że jego potrzeby są zaspokojone, więc w wolnym czasie szukam okazji do do pisania skeczów komediowych i rozwijania swojej przedsiębiorczości – staram się robić cokolwiek, co jest sposobem na pozytywną, kreatywną przerwę od obowiązków.

Kolejna kwestia – cele – całkowicie polecam metodę SMART, warto jednak pamiętać o tym, aby te cele cię poruszały, były czymś ważnym, inspirowały do działania (inaczej się nimi nie zajmiesz!). O potrzebie autentyczności i zaangażowaniu emocjonalnym wspomnę jeszcze niżej. SMART TMI (Smart me?) byłoby świetnym skrótem żeby to zapamiętać. Wybieraj cele (postawa aktywna), zamiast je przyjmować (postawa pasywna). Nawet jeśli masz przed sobą tylko jedną opcję, z której nie jesteś do końca zadowolony, wybierz ją aktywnie, dosiądź jej i okiełznaj jak dzikiego rumaka i ciesz się jazdą. I rób to (tak jak i wszystko inne) w sposób autentyczny. Uważaj na maski (czy też gęby, jak to Gąbrowicz lubił ujmować – przyp. Tłumacza), robienie czegoś w sekrecie i brak autentyczności. W ten sposób unikniesz bycia kimś pasywnym, ofiarą, kimś komu życie się tylko przydarza, kimś kto pozwala sobie na użalanie się nad sobą, a staniesz się kimś kto żyje pełnią swojego życia i możliwości. Autentyczność/Spójność jest wszystkim – bądź obecny, aktywnie wybieraj i uczestnicz w tym, co wybrałeś w pełni (zamiast po prostu „odklepać” swoje), lub nie rób tego wcale (ponownie, aktywny wybór)! Myślę o tym trochę jak o kole w rowerze – jeśli wszystkie szprychy są mocne, koło się porusza i wszystko sprawnie działa… jeśli jedna ze szprych jest słaba, koło nie porusza się tak dobrze i jazda staje się zmaganiem. Łatwiej naprawić koło niż zmagać się z nim do końca życia! Krótka notka na marginesie: Spójność/Autentyczność nie jest tym samym co Moralność! Autentyczność oznacza coś co dla ciebie działa (jak w przykładzie z kołem), a nie koniecznie coś, co cię uczyni lepszym człowiekiem (to zadanie należy do Etyki, która jest osobną dziedziną życia).

Uważaj na krytykowanie innych w swojej głowie – to bardzo kuszące, ale jest to jedynie wymówka by samemu poczuć się lepiej ze sobą. To się oczywiście zdarza każdemu i nie biczuj się za to w myślach – zawsze po prostu zauważaj i ulepszaj, zauważaj i ulepszaj, zauważaj i ulepszaj – i tak w nieskończoność. Bądź obecny i dostępny emocjonalnie dla innych (AKTYWNIE wybierz bycie obecnym i dostępnym emocjonalnie dla innych zamiast po prostu być nieobecnym i zdystansowanym). To uchroni cię przed byciem oziębłym emocjonalnie, co dla mnie osobiście zawsze jest powodem do ucieczki w P. Patrz na przełomy (już ich wiele miałeś i na pewno będziesz mieć jeszcze więcej!) i ciesz się lekcjami jakie przynosi ci życie za każdym razem…

Mam nadzieję że to komuś pomoże… Jeśli nie, jestem pewien, że tak zaradne osoby jak wy, z pewnością znajdą inspirację w innym miejscu! Nie poddawajcie się!

Pat B.

Jason: Jakieś rady odnośnie cyklu oglądania porno w stylu „maraton-czystka”? W kółko wyrzucałem wszystkie moje materiały, tylko po to, by trochę później zastąpić je czymś trochę innym. Zastanawiam się jak by to było schować moje „zbiory” (porno/rekwizyty) w bezpiecznym miejscu w domu i zacząć pracować nad uczeniem się nowych nawyków ze świadomością, że to tam jest.

Moja odpowiedź: To dobre pytanie. W technice dialogu głosów nazywamy różne części nas, które reprezentują pewne schematy energii, jest zatem wewnętrzny nałogowiec, wewnętrzny przegryw oraz mnogość innych składowych osobowości.

To co odkryłem, to że wewnętrzny uzależniony jest jak hydra. Jeśli nie rozwiążesz kwestii stojącej za jej egzystencją, to w miejsce każdej odciętej głowy wyrośnie kolejna. Na przykład, kiedy zerwałem z porno, to wpadłem w kompulsywne zakupy, następnie spędzałem za dużo czasu przy komputerze, itd. Wiele miesięcy zajęło mi, by w końcu rozprawić się z tym schematem i wyzdrowieć na tyle, bym już nie chciał uciekać od samego siebie.

W moim przypadku schemat był głównie powiązany z uciekaniem od rzeczy. Nie chciałem czuć tego, co czułem. Nie chciałem tego przyjąć. Ta część mnie jest składową osobowości, która nie chce bólu. Jest niedojrzała. Czuje, że nie jest w stanie się bronić i radzić sobie z rzeczywistością, więc ucieka w te wszystkie różne zachowania kompulsywne. Czuje się bezradna, ponieważ czegoś zabrakło w kluczowych momentach jej życia.

Mój główny problem wynika z braku intymności w czasie dzieciństwa. W miarę jak dorastałem, przekształciło się to w niezdolność do tworzenia intymnych więzi z ludźmi. Trochę czasu zajęło mi, by czuć się bezpiecznie ze szczerym wypowiadaniem się (a nawet to niekoniecznie jest równe intymności emocjonalnej, prawda?) i odczuwaniem miłości do samego siebie. To szczególnie prawdziwe, gdy w pobliżu nie ma nikogo, kto trzymałby mnie w jednym kawałku. Wciąż się tego uczę.

Osobiście uważam, że nasze najlepsze urządzenie blokujące znajduje się w naszych głowach. Zarazem jednak pamiętam, że używałem takiej logiki, by utrzymać stare nawyki blisko siebie. Musiałem dojrzeć to, czego potrzebowałem, określić jaka była prawdziwa motywacja stojąca za moimi wyborami i zadać sobie szczere pytanie ile mogę wytrzymać.

Tym, czego w którymś momencie potrzebowałem było zdecydowane, agresywne działanie. Myślałem nawet o tym, by wyrzucić swój komputer, ale nigdy tego nie zrobiłem. Skasowałem całe moje „zbiory porno” i czułem się z tego bardzo dumny. Trzymanie ich blisko siebie byłoby jak igranie z ogniem. Nie chodziło o to, że mogłem w każdej chwili znaleźć ich obecność na moim komputerze, ale o poczucie, które zyskałem podejmując zdecydowany wybór, by zostawić to za sobą raz, a dobrze. Wszyscy potrzebujemy determinacji i działania, a podjęcie takich radykalnych kroków bardzo mi pomogło.

Jeśli jesteś zainteresowany podążaniem tą ścieżką, mogę ci pomóc. Znam sposób, znam narzędzia i dotychczas pomogłem już wielu ludziom na całym świecie (jeszcze raz dziękuję Jasonowi za jego niesamowite wyznanie).

Wszyscy mamy trudne chwile, coś nas odpala i nie wiemy, czy jesteśmy w stanie poradzić sobie z zalewającym nas napadem emocji i kompulsywnych pragnień. Być może zbliża się u ciebie czas Świąt Bożego Narodzenia z rodziną, czujesz się przemęczony lub przytłoczony konfliktami interpersonalnymi. Wszystko to może nas zniechęcać i wyprowadzać z równowagi. Częścią całego procesu zdrowienia jest stworzenie Sieci Wsparcia, grupy kontaktów, do której możemy się odwołać w sytuacji kryzysowej.

Przeciwieństwem uzależnienia jest kontakt. By zbudować i utrzymać te bliskie kontakty, potrzebujemy kilku rzeczy.

Po pierwsze:

• Odwagi, by powiedzieć co naprawdę dzieję się wewnątrz nas.
• Umiejętności, by zrozumieć co naprawdę dzieje się wewnątrz nas.
• Grup osób, z którymi możemy naprawdę szczerze rozmawiać.
• Wspólnego spędzania czasu.

Punkt pierwszy jest dość oczywisty. Jeśli nie stać cię na szczerość, to pomiędzy tobą i bliskimi ci ludźmi postawisz ścianę zbudowaną z kłamstw. Utrzymywanie stanu odosobnienia to jeden z największych sprzymierzeńców twojego uzależnienia. Otwarcie się w relacjach z zaufanymi ludźmi jest zawsze powiązane z poważnymi zmianami ukierunkowanymi na zdrowie i zdrowienie, nawet jeśli dokonywane jest kosztem pewnych strat. Umiejętność nazywania tego, co doświadczasz, powiązana jest z tym, jak bardzo świadomy i uważny jesteś w trudnej sytuacji. Czy potrafisz dokładnie nazwać co właściwie czujesz i przez co przechodzisz? Mówienie o emocjach jest częścią tworzenia więzi. Jeśli nie jesteś w stanie określić „co jest nie tak”, to nie tylko wykluczasz możliwość głębszego wglądu we własną sytuację podczas rozmów z twoją siecią wsparcia, ale też pozwalasz sobie na akceptowanie i powielanie tych samych nieświadomych i niezdrowych schematów, które w końcu doprowadzą do zniszczenia twoich relacji. Punkt trzeci odnosi się do bardzo prostego faktu – w naszym życiu muszą być ludzie, z którymi możemy otwarcie porozmawiać. Czasem jest tak, że mamy przyjaciół, którzy życzą nam jak najlepiej, ale nie podejmujemy ryzyka, by opowiedzieć im o swoim problemie i potencjalnie pogłębić te relacje. Zaryzykuj, będziesz zaskoczony jak wielu dobrych ludzi jest wokół ciebie. Czasem jednak uzależnienie odcisnęło już swoje piętno na naszym życiu i pozostajemy w takiej izolacji, że w zasadzie nie mamy do kogo się zwrócić. W takim przypadku można wykonać kilka kroków:

• Skontaktuj się z lokalną grupą wsparcia. Szukaj miejsc, w których będziesz mógł mówić o swoich problemach.
• Podejmij terapię lub coaching dla osób uzależnionych. Z coachem lub terapeutą będziesz mógł porozmawiać o twoich problemach bez obawy o bycie ocenianym lub odrzuconym. To wyjątkowa możliwość, by nauczyć się zdrowych, bliskich więzi z innymi ludźmi i przełożyć ten wzorzec na swoje życie prywatne.
• Pomyśl o twoich pasjach. Jeśli jeszcze żadnych nie masz, poświęć trochę czasy, aby odkryć rzeczy, które mogą cię zainteresować. Poszukaj miejsc i klubów, gdzie spotykają się ludzie o podobnych zainteresowaniach. Tam spotkasz swoich potencjalnych przyjaciół i ludzi, którzy pomogą ci zwalczyć poczucie osamotnienia.

Ostatnią kwestią jest wspólne spędzanie czasu. Musisz poświęcić czas na bycie z ludźmi, z którymi chcesz być blisko, aktywnie utrzymywać kontakt i proponować spotkania. Nie czekaj, aż ktoś podejmie kwestie problemu, który być może masz i zapyta: „Chcesz się spotkać lub potrzebujesz porozmawiać?”. W twoim najlepszym interesie jest być proaktywnym i pytać samemu, gdy tylko wystąpi potrzeba, by się spotkać.

Pamiętaj, że w sytuacji, gdy pojawią się zapalniki, już jeden telefon do przyjaciela/opiekuna może utrzymać cię z dala od niepowodzeń i zmienić to, jak wygląda twoje życie na co dzień. Im więcej zdrowych więzi nawiążesz, tym łatwiej będzie ci wyzdrowieć. Przeciwieństwem uzależnienia jest kontakt!